De kracht van het niets

Nu ruim een week later ben ik weer helemaal hersteld. Geen nachtelijke koortsaanvallen meer en het hoesten is ook helemaal weg. Zo’n weekje niks doen, behalve slapen, een beetje wandelen en een paar kleine klusjes in en rond het huis doet wonderen voor mijn lichaam. Ik heb zowaar alweer een stukje hardgelopen. Het weer is ook een stuk vriendelijker. Het is allang niet meer zo koud. De laatste dagen is het zo rond het vriespunt en het heeft eergister zelfs even geregend. De eerste zaterdag was het een prachtige zonnige dag en dat gaf een schitterend plaatje na de sneeuwval van de dag ervoor.

Niets hoeven, niets doen, geen tot weinig prikkels. De stilte is hier oorverdovend, de hemel is kraakhelder, de lucht is superschoon. Het dorpje acht kilometer verderop is heel erg saai. Er is echt niks te beleven. Al mijn zintuigen komen tot rust. Ik ben al bijna een maand niet in een grote stad geweest. Ik heb wekenlang geen verkeerslichten gezien. Wat doet dat met een mens? In de sneeuw zie ik sporen van hazen, konijnen, vossen, reeën. De dieren zelf laten zich zelden zien. Gister zag ik wel een ree. In het noorden heb ik sporen gezien van elanden, maar de eland zelf heb ik dit jaar nog niet gezien. Rendieren, die heb ik wel gezien.

De dagelijkse beslommeringen bestaan hier uit het halen van hout uit het houthok achter het huis om de houtkachel en de kakelugn te stoken, sneeuwruimen en grit strooien om de oprijlaan begaanbaar te houden. Af en toe boodschappen halen in de supermarkt in het dorp. Klusjes doen in huis zoals zeil verwijderen uit een kamer die moet worden opgeknapt. De loopvlaksneeuwkettingen uitproberen om ervoor te zorgen niet van de oprijlaan te glijden met de auto.

Zo kan het leven dus ook zijn. Ik ben heel benieuwd wat dat met mij doet. Niet meer de dagelijkse kantoorperikelen zoals een e-mailbox die volloopt, telefoons die afgaan en verzoeken en vragen van collega’s die van alles willen en moeten omdat het belangrijk schijnt te zijn.

De wandelingen die ik maak zijn heerlijk rustgevend door de kraakheldere lucht, de kleuren en het natuurschoon. Ook ’s avonds maken we even een wandeling met als enige geluid het kraken van onze spikes in het ijs op de weg.

We verkennen in het weekend de omgeving op zoek naar wandelpaden en riviertjes. We ontdekken een mini waterkracht centrale die 10 KWh levert waarschijnlijk voor de plaatselijke huizen. Wij weigeren om terug te lopen als een eind verderop de rivier onze weg verspert. Gelukkig zijn er altijd wel boomstammen te vinden om over een rivier heen te komen 🙂