Koud! Hoe voelt dat nou?

In Aksjön, waar ik een paar dagen verbleef, was het op de dag van aankomst en de dagen erna -24° C. Het was windstil en schitterend mooi. Tijdens ons eerste wandelingetje bleek mijn neus toch niet helemaal bestand tegen deze kou. Ik voelde het snot in mijn neus bevriezen maar wat erger was ook mijn rechter neusvleugel. Ik vroeg aan Anouk of ze witte plekken op mijn neus zag en ze antwoordde bevestigend. De rest van de wandeling heb ik met mijn vingers over mijn neusvleugels gelopen om deze weer te laten ontdooien.

De volgende dag gebeurde dat weer toen wij op een andere plek aan het wandelen waren. Tja, mijn neus is blijkbaar niet gewend aan zulke lage temperaturen.

Niet echt geleerd van de voorgaande dagen ging ik de volgende ochtend een stukje hardlopen in mijn korte broek. Ook toen was het nog -24° C. Ik had nogal pijn in mijn lijf toen ik opstond en dacht dat er even uit te gaan lopen. De eerste 500 meter viel het wel mee maar na een kilometer sneed de ijzige kou door mijn benen. Ik draaide om en liep meteen terug naar huis. Ik ging direct onder de warme douche staan maar mijn voeten werden niet meer warm. Later die dag begon ik mij steeds slechter te voelen. Toen bleek dat de pijn in mijn lijf veroorzaakt werd door de koorts. Ik denk dat ik op de boot een virusje heb opgelopen. In die slaaphutten staat de airconditioning flink aan, die kan je niet uitzetten, en ik werd wakker met een uitgedroogde neus en mond. Het recept om een virus op te lopen.

Toen Anouk later in de ochtend thuis kwam van haar werk en ik vertelde dat ik mij niet zo goed voelde en in mijn korte broek een klein stukje was wezen hardlopen werd ze ontzettend boos en vroeg of ik wel goed bij mijn hoofd was!

Mijn Dacia kan verrassend goed tegen de kou. Hij start zelfs met die extreem lage temperaturen en snort vervolgens tevreden over de besneeuwde en verijsde wegen. Ik ben nu ook zeer tevreden over de banden. Zelfs heuvelop hebben ze veel grip en dat geeft vertrouwen.